In Christmas mood!

Θέλοντας και μη όλοι σιγά σιγά μπαίνουμε στο κλίμα των Χριστουγέννων, άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο! Βοηθάει, βλέπετε, και το σκηνικό του καιρού που έχει γίνει άκρως χειμωνιάτικο! Εγώ συνειδητά δεν έχω μπει ακόμη σε Christmas mood, ωστόσο γράφω σήμερα αυτήν την ανάρτηση θέλοντας να πάρω μέρος στο "Χριστουγεννιάτικο Πανηγύρι" που διοργανώνει το "Stars and icicles", επειδή διάβασα πολλές ωραίες αναρτήσεις και ζήλεψα λίγο (με την καλή έννοια πάντα)! Μπορείτε κι εσείς να πάρετε μέρος αν το επιθυμείτε!

Λατρεύω τις χειροποίητες δημιουργίες αλλά και τις κατασκευές παντός τύπου και θα ήθελα πολύ να συμμετάσχω στο πανηγύρι με μια χριστουγεννιάτικη δημιουργία μου! Όμως δεν έχω πολύ ελεύθερο χρόνο τον τελευταίο καιρό κι έτσι θα αρκεστώ στο να γράψω κάποιες σκέψεις για τα Χριστούγεννα, γιατί λατρεύω και το γράψιμο σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε ήδη!

Με μια κούπα τσάι αρωματισμένο με κανέλα και πορτοκάλι και συντροφιά με ένα αγαπημένο βιβλίο ψυχολογίας βάζω το μυαλό μου να θυμηθεί Χριστουγεννιάτικα τοπία με χιονισμένους δρόμους και στέγες σπιτιών, ανθρώπους να τρέχουν πανικόβλητοι να τακτοποιήσουν τις εκκρεμότητες αλλά και τα ψώνια της τελευταίας στιγμής και παιδικά εορταστικά τραγούδια να ακούγονται από παντού! Μια γυάλινη σφαίρα με ανάλογες παραστάσεις βρίσκεται στα χέρια μου και κουνώντας την μου έρχονται θύμησες από παλιά...

Ξαναγίνομαι για λίγο παιδί και παίζω με τα ξαδέρφια μου στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς παραμονή Χριστουγέννων, ενώ η μητέρα μου ξεφουρνίζει γλυκά, όπως φλογέρες και καταΐφια ετοιμάζοντας παράλληλα και τη γαλοπούλα και τη χοιρινή τηγανιά για την επομένη! Ξαφνικά ο μεγάλος ξάδερφός μου φωνάζει ότι χιονίζει και τρέχουμε όλα τα ξαδέρφια μαζί στη μεγάλη τζαμαρία στο καθιστικό να δούμε το χιόνι! Λες και δεν έχουμε ξαναδεί χιόνι στη ζωή μας! Λες και δε θα ξαναδούμε! Κι όμως νιώθουμε τέτοια χαρά, σαν να μας έχει φέρει ο Άη Βασίλης το ακριβότερο κι ομορφότερο δώρο από τα πέρατα της γης! Οι παιδικές ψυχές μας αγαλλιάζουν και γεμίζουν με όμορφες εικόνες και συναισθήματα! Και μετά από λίγο αφήνουμε το χιόνι και συνεχίζουμε το ατέλειωτο παιχνίδι! Τα παιδιά βαριούνται εύκολα άλλωστε! Ώσπου ακούγεται η φωνή της μητέρας και της θείας μου ότι έχει έρθει η ώρα για ύπνο! Και αφήνουμε στη μέση τον ενθουσιασμό μας και ανυπομονούμε να ξημερώσει για τα περαιτέρω! Γιορτάζει ο παππούς Χρήστος κι ένας ξάδερφος που έχει πάρει το όνομά του, βλέπετε! Πιο πριν όμως θα πάμε στην εκκλησία, ενώ έξω θα είναι ακόμη νύχτα και θα νιώσουμε σαν να έχουν κατέβει στη γη άγγελοι που ψέλνουν μια μελωδική μουσική που ηρεμεί τις αθώες μας παιδικές ψυχές κι αναγγέλει τον ερχομό του Θεανθρώπου! 

Και κάπου εκεί συνειδητοποιώ ότι μάλλον έχω μεγαλώσει πολύ κι όλες αυτές οι εικόνες και τα συναισθήματα, ενώ είναι έντονα χαραγμένες στη μνήμη μου, ταυτόχρονα φαντάζουν υπερβολικά μακρινές! Δεν έχουν ξεθωριάσει καθόλου μέσα μου, όμως νιώθω ότι δε θα ξαναγυρίσουν ποτέ! Είναι περίεργη η αίσθηση του χρόνου τελικά! Κυλά σαν νερό κι όλα στροβιλίζονται στο πέρασμά του...

Χρόνια πολλά και μαγικά! 

Με την ανάρτηση αυτή συμμετέχω στο Χριστουγεννιάτικο Πανηγύρι του "Stars and icicles"!