Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014

Το χρονικό ενός υφάσματος

Σας έχει τύχει ποτέ να έχετε ένα κομμάτι ύφασμα στην άκρη και ενώ όλο θέλετε να φτιάξετε κάτι με αυτό τελικά να μην κάνετε τίποτα; Ε κάτι τέτοιο συνέβη με το συγκεκριμένο ύφασμα, το οποίο στάθηκε αφορμή για τη σημερινή ανάρτηση! Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.


Πριν αρκετά χρόνια, σίγουρα παραπάνω από 15, μια φίλη της μητέρας μου μετακόμισε οριστικά από τη Σουηδία στην Ελλάδα. Μέσα τα μπαγκάζια της έφερε κι αρκετά υφάσματα μια και ασχολείται ερασιτεχνικά με τη μοδιστρική. Σε μια επίσκεψη της μητέρας μου στο σπίτι της η φίλη της της χάρισε αρκετά από αυτά τα υφάσματα, καθώς τότε η μητέρα μου ασχολούνταν με την κοπτική-ραπτική και μάλιστα παρακολουθούσε και μαθήματα σε μια ιδιωτική σχολή! Ένα από αυτά τα υφάσματα είναι και το εικονιζόμενο.


Από την πρώτη στιγμή λάτρεψα το συγκεκριμένο ύφασμα με τα υπέροχα ροζ-φούξια ανθάκια που κάνουν αντίθεση με το κίτρινο φόντο, αλλά δεν ξέραμε πώς να το αξιοποιήσουμε! Η μητέρα μου έλεγε να μας φτιάξει καλοκαιρινές πυτζάμες, ενώ εγώ δυσανασχετούσα, γιατί αν και είναι λεπτό βαμβακερό γκοφρέ ύφασμα, είναι πολύ σταθερό χωρίς ελαστικότητα! Κάποια στιγμή αργότερα σκεφτήκαμε να φτιάξουμε κουρτινάκια για το δωμάτιο μας στο εξοχικό που έχει αρκετά μικρά παράθυρα, αλλά γρήγορα εγκαταλείψαμε και αυτή την ιδέα! Οπότε το ύφασμα παρέμενε αναξιοποίητο για χρόνια!


Όλα αυτά μέχρι το περασμένο Πάσχα που στόλισα λαμπάδες για 2η συνεχόμενη χρονιά και μου ήρθε ξαφνικά η αναλαμπή να χρησιμοποιήσω ένα κομμάτι από αυτό το ύφασμα! Έψαξα στο ντουλάπι, όπου φυλάει η μητέρα μου τα υφάσματα και τα σύνεργα της ραπτικής, και βουαλά το βρήκα και το έβγαλα από τη λήθη! Είχε έρθει λοιπόν η ώρα του...



Από τότε δεν το ξαναέβαλα πίσω στο ντουλάπι αλλά σκεφτόμουν τι άλλο θα μπορούσα να φτιάξω μ' αυτό! Εντωμεταξύ στις αρχές καλοκαιριού άρχισα να φτιάχνω προσκλητήρια και μπομπονιέρες βάπτισης και χρησιμοποίησα αυτό το ύφασμα ως φόντο για τις φωτογραφίες μου! 



Πριν μερικές εβδομάδες χαζεύοντας σε διάφορα site στο ίντερνετ είδα μερικά tutorial με αναλυτικές οδηγίες για σακίδιο πλάτης! Αυτό ήταν! Θα έφτιαχνα σακίδιο πλάτης ο κόσμος να χαλάσει! Και για λουριά θα του έβαζα ένα στριφτό βαμβακερό κορδόνι που έχω σε φούξια χρώμα για να ταιριαζει με τα ροζ-φούξια ανθάκια! Είχα όμως κι έναν ενδοιασμό, γιατί το ύφασμα είναι λεπτό για να γίνει σακίδιο, αλλά για αυτό το λόγο υπάρχει και το αυτοκόλλητο για υφάσματα! Είπα στην αδερφή μου να αγοράσει αυτοκόλλητο για ύφασμα, χωρίς όμως να της πω τι θα φτιάξω! Συνήθως όταν έχω ένα πλάνο στο μυαλό μου δεν το αποκαλύπτω στους δικούς μέχρι να το ολοκληρώσω! Το έχω σαν γούρι! Αλλά και γιατί θέλω να ακούω μόνο στο τέλος τη γνώμη τους για να μην επηρεάζομαι. Νευριάζω όταν μου λένε πώς τους φαίνεται πριν δουν το τελικό αποτέλεσμα! 


Αφού λοιπόν συγκέντρωσα τα υλικά μου σκέφτηκα να κάνω κι εγώ ένα tutorial, γιατί δεν μου άρεσε ο τρόπος στερέωσης των λουριών που είχα δει στα διάφορα tutorial αλλά είχα αποφασίσει να τα ράψω διαφορετικά με πιο απλό τρόπο! Έβγαλα την πρώτη φωτογραφία με τα υλικά, αλλά δε βοηθούσε καθόλου η ζέστη αλλά και η συννεφιά για να βγάλω ωραίες φωτεινές φωτογραφίες στη βεράντα, ενώ μέσα στο δωμάτιο που έχει άσπρο φως αδικούνταν πολύ τα χρώματα!


Οπότε το άφησα για άλλη μέρα αλλά συνεχώς εκείνη την εβδομάδα κάθε απόγευμα χαλούσε ο καιρός και δεν μου επέτρεπε να βγάλω ωραίες φωτογραφίες για το tutorial! Μάλλον το ύφασμα συνωμότησε με τον καιρό γιατί ήθελε κατά κάποιον τρόπο να παραμείνει στην αφάνεια, όπως έκανε για τόσα χρόνια άλλωστε! Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και vintage κατά μία έννοια ακριβώς για αυτόν τον λόγο!

Επειδή όμως είμαι από τη φύση μου και πεισματάρα, δεν το έβαλα κάτω και προχώρησα στην κατασκευή του σακιδίου χωρίς να βγάζω φωτογραφίες βήμα βήμα! Στο σημείο αυτό πρέπει να σας πω ότι η μητέρα μου δεν αφήνει κανέναν να πειράξει τη ραπτομηχανή της, γιατί η προηγούμενη που είχε, η SINGER, της χάλασε πρόσφατα, ενώ παλιότερα όταν ήμουν στο Λύκειο με άφηνε να πειραματίζομαι και να μεταποιώ διάφορα ρούχα μου προς τα πάνω φυσικά, λόγω ηλικίας! Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι είχα στη γκαρνταρόμπα μου ένα πορτοκαλί ταγιέρ (Θεέ μου,τι θυμήθηκα τώρα!) που μου την έδινε φοβερά στα νεύρα μόνο που το έβλεπα και αποφάσισα να μετατρέψω τη φούστα που ήταν σε γραμμή Α σ' ένα ωραιότατο κοριτσίστικο μίνι! Πήρα την εκδίκησή μου λοιπόν τότε, χα χα! Έπρεπε να της ζητήσω να μου ράψει αυτή τα κομμάτια του σακιδίου! Και φυσικά με ρώτησε τι ήταν αυτό που ήθελα να φτιάξω, οπότε της αποκάλυψα το μικρό "μυστικό" μου! Και επιπλέον έπρεπε κάπου να το προβάρω για να μετρήσω το μήκος των κορδονιών και προσφέρθηκε η αδερφή μου γι' αυτό! Και ενώ αρχικά ήθελα να το φτιάξω με μικρά λουριά για να γίνει παιδικό σακίδιο, τελικά η αδερφή μου το λάτρεψε και ζήτησε να της το χαρίσω! Δεν μπορούσα φυσικά να της το αρνηθώ μια και πλησίαζαν τα γενέθλια της! Και από παιδικό σακίδιο έγινε ενηλίκων! Μάλιστα μου ζήτησε να της φτιάξω και ίδιο πορτοφολάκι! Α να πω ότι το ίδιο βαμβακερό γκοφρέ ύφασμα το έχουμε και σε κόκκινο μονόχρωμο και μάλλον θα φτιάξω κι ένα σακίδιο από εκείνο! Ήταν να μην πάρω φόρα...






Πώς σας φαίνεται; Δεν είναι πολύ ρομαντικό και ιδανικό για μια χαλαρή βόλτα τόσο για μικρές δεσποινίδες όσο και για μεγάλες κυρίες; Τώρα που το σκέφτομαι μάλλον θα φτιάξω και μια ασορτί κορδέλα για τα μαλλιά! Ή μήπως και μία μπαντάνα; 


2 σχόλια:

  1. Πραγματικά έγινε πολύ όμορφο! Και ταίριαξες φοβερά το χρώμα του κορδονιού!!! Καλοφόρετο λοιπόν! Είδες τι σου κάνει ένα κομμάτι ύφασμα,χεχε! Κάλη από Ανθομέλι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλωσήρθες, Κάλη, στο μπλογκοσπιτάκι μου! Χαίρομαι που σου άρεσε το σακίδιο! Ευχαριστώ! Παρακολουθώ το μπλογκ σας εδώ και μερικούς μήνες! Φιλιά!

      Διαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...